- مشخصات کتاب
- جلد اول
- اشاره
- فهرست مطالب
- پیشگفتار مترجم
- پیشگفتار مؤلف
- کتاب عقل و جهل
- کتاب فضیلت دانش
- باب وجوب دانش و جوییدن آن و تشویق به آن
- باب ویژگی و فضیلت دانش و فضیلت دانشمندان
- بابی دربارۀ انواع مردم
- بابی دربارۀ پاداش دانشمند و جویای دانش
- بابی دربارۀ ویژگی دانشمندان
- بابی دربارۀ حقّ دانشمند
- بابی دربارۀ جانسپاری دانشمندان
- بابی دربارۀ همنشینی و همدمی با دانشمندان
- بابی دربارۀ پرسش از دانشمند و گفتگو با او
- بابی دربارۀ بخشش دانش [به دیگران]
- بابی دربارۀ بازداشتن از ندانستهگویی
- بابی دربارۀ کسی که ندانسته عمل کند
- بابی دربارۀ به کار بستن دانش
- بابی دربارۀ کسی که از دانشش روزی خورد و به آن بنازد
- بابی دربارۀ ثبوت حجّت بر دانشمند و سختی امرش
- بابی دربارۀ احادیث نادر
- باب روایت کتب و توسّل به آن و حدیث و فضیلت نوشتن
- بابی دربارۀ تقلید
- بابی دربارۀ بدعتها، رأی و قیاسها
- باب رجوع به کتاب و سنت و اینکه همه حلال و حرام و تمام نیازهای مردم در قرآن یا سنّت آمده است
- باب اختلاف حدیث
- بابی دربارۀ اخذ سنّت و شواهد قرآن
- کتاب توحید
- بابی دربارۀ پدیده بودن جهان و اثبات پدیدآورندۀ آن
- بابی دربارۀ جواز تعبیر از خدا به «چیز»
- بابی دربارۀ آنکه خدا را جز به وسیله خودش نتوان شناخت
- بابی دربارۀ کمترین درجۀ خداشناسی
- بابی دربارۀ پرستششده (معبود)
- بابی دربارۀ بودن و مکان
- بابی دربارۀ(بینیازی خدا از داشتن خویشان)
- بابی دربارۀ نهی از سخن گفتن در چگونگی
- بابی دربارۀ ابطال دیدن خدا
- بابی دربارۀ نهی از توصیف خدا بهجز آنچه خود توصیف کرده است
- بابی دربارۀ نهی از جسم و شکل بودن خدا
- بابی دربارۀ صفات ذات
- بابی دیگر که از باب اول است
- بابی دربارۀ اینکه اراده از صفات فعل است و دیگر صفات فعل
- بابی دربارۀ پدید آمدن نامها
- بابی دربارۀ معانی نامها و اشتقاق آنها
- بابی دیگر که از باب اول است، جز اینکه فرق میان معانی نامهای خدا و نامهای آفریدگان را افزون برآن دارد
- باب تأویل صفت صمد
- بابی دربارۀ حرکت و انتقال
- بابی دربارۀ عرش و کرسی
- بابی دربارۀ روح
- بابی دربارۀ کلیات توحید
- بابی دربارۀ احادیث نادر
- بابی دربارۀ بدا
- بابی دربارۀ اینکه چیزی در آسمان و زمین نباشد جز با هفت ویژگی
- بابی دربارۀ مشیت و اراده
- بابی دربارۀ امتحان و آزمایش
- بابی دربارۀ خوشبختی و بدبختی
- بابی دربارۀ نیکی و بدی
- بابی دربارۀ جبر و قدر و امر بین الامرین
- بابی دربارۀ استطاعت (توان بندگی)
- بابی دربارۀ بیان و معرفی خدا و اتمام حجّت وی
- بابی دربارۀ اختلاف حجّت خدا بر بندگانش
- بابی دربارۀ حجتهای خداوند بر بندگانش
- بابی دربارۀ اینکه هدایت از جانب خدای عزّتمند است
- کتاب حجّت
- اشاره
- نیاز به حجّت
- طبقات پیامبران، فرستادگان و پیشوایان علیهم السّلام
- دربارۀ فرق میان فرستاده و پیامبر و محدّث (آنکه با او سخن گفته شد)
- حجّت خدا بر آفریدگانش جز با امام برپا نمیشود
- زمین از حجّت تهی نمیماند
- اگر در زمین جز دو مرد نماند، یکی از آن دو، امام است
- دربارۀ شناخت امام و رجوع به او
- واجب بودن فرمانبرداری از امامان [علیهم السّلام]
- امامان علیهم السّلام گواهان خدای عزّتمند بر آفریدگانش هستند
- امامان علیهم السّلام همان هدایتگراناند
- امامان علیهم السّلام ولی امر خدا و گنجوران دانش اویند
- امامان علیهم السّلام جانشینان خداوند عزّتمند در زمین هستند و درهایی که از آنها به داخل میروند
- امامان علیهم السّلام نور خداوند عزّتمنداند
- امامان علیهم السّلام جانشینان خداوند عزّتمند در زمین هستند و درهایی که از آنها به داخل میروند
- امامان علیهم السّلام نور خداوند عزّتمنداند
- امامان علیهم السّلام جانشینان خداوند عزّتمند در زمین هستند و درهایی که از آنها به داخل میروند
- امامان علیهم السّلام نور خداوند عزّتمنداند
- امامان علیهم السّلام جانشینان خداوند عزّتمند در زمین هستند و درهایی که از آنها به داخل میروند
- امامان علیهم السّلام نور خداوند عزّتمنداند
- ائمّه علیهم السّلام همان نشانههایی هستند که خداوند در کتابش فرموده است
- مقصود از آیات که خداوند گرامی در کتابش ذکر کرده، ائمّه علیهم السّلام هستند.
- خداوند گرامی و رسولش همراهی با ائمّه علیهم السّلام را واجب کردهاند.
- اهل ذکری که خداوند آفریدگان را به پرسش از آنان دستور داده، امامان علیهم السّلام هستند
- کسانی که خداوند فرازمند در کتابش به علم وصفشان کرده، ائمّه علیهم السّلام هستند
- راسخان در علم ائمّه علیهم السّلام هستند
- همانا به أئمّه علم داده شده و در سینههاشان تثبیت شده است
- کسانی که خداوند از میان بندگانش برگزیده و کتابش را ارث آنان قرار داده ائمّه علیهم السّلام هستند
- امامان در کتاب خدا دو دستهاند: امامی که به خدا میخواند و امامی که به آتش دعوت میکند
- همانا قرآن به سوی امام هدایت میکند
- نعمتی که خداوند شکوهمند در کتابش ذکر کرده، ائمّه علیهم السّلام هستند
- هشیارانی که خداوند والا در کتابش ذکر کرده، ائمه علیهم السّلام هستند و راه در میان آنان برپا است
- عرضه شدن اعمال بر پیامبر و ائمّه علیهم السّلام
- راهی که به پایداری بر آن ترغیب شده، ولایت علی علیه السّلام است
- ائمّه، معدن علم و درخت نبوّت و فرودگاه فرشتگان هستند
- ائمّه علیهم السّلام وارثان علمند که یکی پس از دیگری علم را به ارث میبرند
- ائمّه علیهم السّلام علم پیامبر گرامی و تمام پیامبران و اوصیایی که پیش از ایشان بودهاند را به ارث بردهاند
- تمام کتبی که از نزد خداوند گرامی نازل شده نزد ائمّه علیهم السّلام است و ایشان آنها را به هر زبانی که باشد میدانند
- همانا تمام قرآن را جز ائمّه علیهم السّلام جمع نکردهاند و ایشان تمام دانش آن را دارایند
- آنچه از اسم اعظم خداوند به ائمّه علیهم السّلام داده شده است
- آنچه از نشانههای پیامبران علیهم السّلام نزد ائمّه علیهم السّلام است
- آنچه از سلاح و وسایل رسول خدا-درود خدا بر او و بر خاندانش- نزد ائمّه علیهم السّلام است
- حکایت سلاح رسول خدا، حکایت تابوت در بنی اسرائیل است
- گفتاری دربارۀ صحیفه و جفر و جامعه و مصحف فاطمه علیها السّلام
- دربارۀ إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِی لَیْلَةِ اَلْقَدْرِ و تفسیر آن
- در شب جمعه به [علم]ائمّه علیهم السّلام افزوده میشود
- اگر به [علم]ائمّه علیهم السّلام افزوده نشود آنچه نزدشان است از میان میرود
- ائمّه علیهم السّلام تمام علومی را که برای فرشتگان و پیامبران و فرستادگان علیهم السّلام صادر شده، میدانند
- «باب نادر در بیان غیب»
- ائمّه علیهم السّلام وقتی خواستند بدانند، آموخته میشوند
- ائمّه علیهم السّلام میدانند که چه وقت میمیرند و آنان جز به اختیار خودشان نمیمیرند
- ائمّه [علیهم السّلام]علم آنچه را بوده و آنچه را میشود، دارند و چیزی بر آنان-درود خدا بر آنان-پنهان نیست
- خداوند عزّتمند به پیامبرش علمی نیاموخت جز اینکه به او فرمان داد آن را به امیر مؤمنان علیه السّلام بیاموزد. و او شریک آن حضرت در علم بود
- جهات علوم ائمّه علیهم السّلام
- همانا ائمّه علیهم السّلام به هر مردی سود و زیانش را خبر میدادند اگر رازشان را حفظ میکردند
- امر دین به رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و به ائمّه علیهم السّلام سپرده شده است
- در اینکه ائمّه [علیهم السّلام]به چه کسانی از گذشتگان شبیهاند و ناروا بودن سخن در پیامبری آنان
- ائمّه علیهم السّلام سخن گفتهشدۀ مفهّم هستند
- بیان ارواحی که در ائمّه علیهم السّلام است
- روحی که خداوند با آن ائمّه علیهم السّلام را استوار میکند
- زمانی که امام به تمام علوم امام پیش از خود-درود بر همۀ ایشان- آگاه میشود
- همانا ائمّه-درود خداوند بر آنان-در علم و شجاعت و اطاعت برابرند
- همانا امام علیه السّلام امام پس از خودش را میشناسد. و این سخن خداوند والا: (خداوند به شما فرمان میدهد که امانتها را به اهلش برسانید.) دربارۀ آنان-علیهم السّلام-نازل شده است
- امامت پیمان خداوند شکوهمند است که از یکی به دیگری علیهم السّلام وصیّت شده است
- ائمّه علیهم السّلام جز با پیمان خداوند عزّتمند کاری نکردند و نمیکنند و از فرمانش درنمیگذرند
- اموری که حجّت امام علیه السّلام را ثابت میکند
- پایداری امامت در فرزندان و اینکه آن به برادر و عمو و هیچ خویش دیگری نمیرسد
- مواردی که خداوند عزّتمند و رسولش به ائمّه علیهم السّلام یکی پس از دیگری تصریح کردهاند
- نمایۀ آیات
- نمایۀ روایات
- نمایۀ اشعار
- الفهرست
- جلد دوم
- اشاره
- فهرست مطالب
- اشاره و تصریح بر امیر مؤمنان علیه السّلام
- اشاره و تصریح به حسن بن علی علیهما السّلام
- اشاره و تصریح به حسین بن علی علیهما السّلام
- اشاره و تصریح به علی بن حسین صلوات اللّه علیهما
- اشاره و تصریح به حضرت باقر علیه السّلام
- اشاره و تصریح به ابو عبد اللّه حضرت جعفر صادق علیه السّلام
- اشاره و تصریح به حضرت ابو الحسن موسی علیه السّلام
- اشاره و تصریح به حضرت ابو الحسن رضا علیه السّلام
- اشاره و تصریح به ابو جعفر دوم علیه السّلام
- اشاره و تصریح به ابو الحسن سوم [حضرت هادی]علیه السّلام
- اشاره و تصریح به ابو محمّد [امام عسکری]علیه السّلام
- اشاره و تصریح به صاحبخانه علیه السّلام
- نام کسانی که ایشان علیه السّلام را دیدهاند
- نهی از نامبردن
- باب نادر در احوال غیبت
- بابی دربارۀ غیبت
- آنچه ادّعای راستگو و یاوهگرا را در موضوع امامت از هم جدا میکند
- کراهتداشتن تعیین زمان [ظهور]
- امتحان و آزمایش
- کسی که امامش را شناخت، پیشوپس افتادن این امر به او زیان نمیرساند
- دربارۀ کسی که ادّعای امامت میکند درحالیکه صلاحیت آن را ندارد. و کسی که امامان یا برخی از ایشان را انکار میکند و کسی که امامت را برای آنکه صلاحیت آن را ندارد اثبات مینماید
- دربارۀ کسی که بدون امامی از سوی خداوند بزرگمرتبه دینداری میکند
- دربارۀ کسی که بمیرد و امامی از امامان هدایت نداشته باشد. و این بخشی از باب پیشین است
- دربارۀ کسانی از اهل بیت که حقّ را شناختهاند و کسانی که انکار کردهاند
- آنچه هنگام درگذشت امام علیه السّلام بر مردم واجب میشود
- دربارۀ اینکه امام چه موقع میفهمد که امامت به او رسیده است
- حالات امامان علیهم السّلام از جهت سنّ
- امام را جز امام علیه السّلام غسل نمیدهد
- ولادت ائمّه علیهم السّلام
- آفرینش بدن و روح و قلب امامان علیهم السّلام
- تسلیم و تسلیمشوندگان
- بر مردم واجب است پس از انجام مناسکشان نزد امام بیایند و از نشانههای دینشان پرسیده و ولایت و مودّتشان را به حضورش برسانند
- همانا فرشتگان به خانههای امامان [علیهم السّلام]وارد شده، بر فرشهاشان گام مینهند و برایشان خبر میآورند
- همانا جنّیان به نزد ایشان میآیند و دربارۀ نشانههای دینشان میپرسند و در کارهاشان به ایشان روی میآورند
- وقتی امر امامت ائمّه علیهم السّلام آشکار شود به حکم داود و خاندانش داوری میکنند و گواه و بیّنه نمیخواهند
- همانا سرچشمۀ علم از خانۀ آل محمّد علیهم السّلام است
- هرچیزی از حق که در دست مردم است جز از نزد ائمّه علیهم السّلام صادر نشده است و هر چیزی که از نزد آنان صادر نشده، باطل است
- در آنچه گفته شده که حدیث ائمّه علیهم السّلام دشوار و بسیار سنگین است
- آنچه پیامبر گرامی صلّی اللّه علیه و اله و سلّم بر نصیحت به ائمّه مسلمین و همراهی با جماعت فرمان داده است. و اینکه آنان کیستند
- حقّ واجب امام بر مردم و حقّ مردم بر امام علیه السّلام
- همانا همۀ زمین برای امام علیه السّلام است
- روش امام دربارۀ خودش و خوراک و پوشاکش، وقتی امر [امامت]را به عهده میگیرد
- بابی نادر
- نکتهها و قطعههایی از قرآن دربارۀ ولایت
- روایات برگزیده و پرمعنا دربارۀ ولایت
- در معرفتشان به دوستان خود و سپردن امور خود به آنان
- بابهای تاریخ
- تولّد و وفات پیامبر صلّی اللّه علیه و اله و سلّم
- نهی از اشراف بر قبر پیامبر صلّی اللّه علیه و اله
- ولادت امیر مؤمنان-درود خدا بر او-
- ولادت فاطمۀ زهرا علیها السّلام
- ولادت حسن بن علی-درود خدا بر ایشان-
- ولادت حسین بن علی علیهما السّلام
- ولادت علی بن حسین علیهما السّلام
- ولادت ابو جعفر محمّد بن علی علیهما السّلام
- ولادت حضرت جعفر بن محمّد، صادق علیهما السّلام
- ولادت حضرت ابو الحسن موسای جعفر علیهما السّلام
- ولادت حضرت ابو الحسن رضا علیه السّلام
- ولادت ابو جعفر دوم حضرت جواد علیه السّلام
- ولادت حضرت ابو الحسن علی محمّد علیهما السّلام و الرضوان
- ولادت ابو محمّد حسن بن علی علیهما السّلام
- ولادت حضرت صاحب زمان علیه السّلام
- سخنان و تصریحاتی که دربارۀ دوازده امام علیهم السّلام آمده است
- در اینکه وقتی دربارۀ مردی چیزی میگویند که در او نیست و در فرزندش یا فرزند فرزندش است او همان است که دربارهاش گفته میشود
- همانا امامان علیهم السّلام همگی قائم به امر خداوند والا و هدایتگر به سوی اویند
- رساندن [مال]به امام علیه السّلام
- غنیمت و انفال و تفسیر خمس و حدود آن. و آنچه خمسش واجب است
- نمایۀ آیات
- نمایۀ روایات
- الفهرست
- أبواب التّاریخ
- جلد سوم
- اشاره
- فهرست مطالب
- کتاب ایمان و کفر
- سرشت مؤمن و کافر
- بابی دیگر از سرشت مؤمن و کافر (به اضافۀ رویداد تکلیف نخستین)
- باب دیگری در سرشت مؤمن و کافر
- رسول خدا نخستین کسی است که به خداوند پاسخ داده و به پروردگاری او اقرار کرد
- آنان چگونه پاسخ دادند درحالیکه ذرّه بودند
- آفرینش آفریدگان بنابر توحید است
- قرار گرفتن مؤمن در صلب کافر
- وقتی خداوند عزّتمند بخواهد مؤمن بیافریند
- صبغه (رنگ) همان اسلام است
- سکینه و آرامش، همان ایمان است
- اخلاص
- باب شرایع
- پایههای اسلام
- با اسلام، خون حفظ میشود (و امانت بازگردانده میشود) ولی پاداش براساس ایمان است
- ایمان با اسلام شریک است ولی اسلام شریک ایمان نیست
- فصل دیگری از شراکت اسلام و ایمان و اینکه اسلام پیش از ایمان است
- فصل
- ایمان بین همۀ اعضای بدن پخش شده است
- پیش افتادن در ایمان
- درجات ایمان
- فصلی دیگر از درجات ایمان
- توضیح اسلام
- خصلتهای مؤمن
- باب
- صفت ایمان
- برتری ایمان بر اسلام و برتری یقین بر ایمان
- حقیقت ایمان و یقین
- اندیشه
- مکارم
- برتری یقین
- خشنودی به قضا
- سپردن کارها به او و تکیه بر او
- هراس و امید
- خوشگمانی به خداوند عزّتمند
- اعتراف به کوتاهی
- فرمانبری و پرهیزگاری
- پرهیزگاری
- عفّت [پاکدامنی]
- دوری از حرام
- انجام واجبات
- استواری عمل و مداومت بر آن
- عبادت
- نیّت
- باب
- میانهروی در عبادت
- آنکس که پاداش کرداری از سوی خدا، به او برسد
- شکیبایی
- سپاسداری
- خوشاخلاقی
- خوشرویی
- راستی و ادای امانت
- حیا
- گذشت
- فروخوردن خشم
- بردباری
- خاموشی و نگهداشتن زبان
- مدارا
- نرمی و مهربانی
- فروتنی
- دوستی برای خدا و دشمنی برای خدا
- نکوهش دنیا و پارسایی در دنیا
- باب
- قناعت
- کفاف
- شتاب در کار نیک
- انصاف و عدالت
- بینیازی از مردم
- صلۀ رحم
- نیکی به پدر و مادر
- اهمیّت به امور مسلمین و پند و نصیحت برای سودشان
- بزرگداشت پیران
- مؤمنان برادر همدیگرند
- در آنچه موجب حقّ برای کسی است که خود را به ایمان نسبت میدهد و نیز آنچه باعث کاستی این حقّ میشود
- برادری کردن بر دین قرار نگرفته است، بلکه آن آشنا شدن با یکدیگر است
- حقّ مؤمن بر برادر مؤمن و ادای حقّ او
- دلسوزی و مهرورزی به یکدیگر
- زیارت برادران
- دست دادن به همدیگر
- در آغوش گرفتن
- روبوسی
- گفتوگوی برادران
- شادکردن مؤمنان
- برآورده کردن نیاز مؤمن
- کوشش برای نیاز مؤمن
- چارهسازی برای گرفتاری مؤمن
- غذا دادن به مؤمن
- کسی که مؤمنی را بپوشاند
- در مهربانی به مؤمن و گرامی داشتن او
- خدمتگزاری به مؤمن
- اندرز دادن به مؤمن
- آشتی دادن میان مردم
- زنده گرداندن مؤمن
- فراخواندن خانواده به ایمان
- فرانخواندن مردم
- خداوند به کسی که دوستش میدارد،دین میدهد
- سلامتی در دین
- تقیّه
- نهانکاری
- مؤمن و نشانهها و صفاتش
- اندک شمار بودن مؤمنان
- «خرسندی به موهبت ایمان و شکیبایی بر هرچیزی پس از آن»
- آرامشیافتن مؤمن در کنار مؤمن
- آنچه خداوند به وسیلۀ مؤمن برطرف میکند
- مؤمنان دو گروهاند
- پیمان گرفتن خداوند از مؤمن برای شکیباییاش در گرفتاری
- دشواری گرفتاری مؤمن
- فضیلت نیازمندان مسلمان
- باب
- قلب دو گوش دارد که فرشته و شیطان در آن دو میدمند
- روحی که مؤمن با آن نیرومند شده است.
- گناهان
- گناهان بزرگ
- «کوچک شمردن گناه»
- پافشاری بر گناه
- ریشه و پایههای کفر
- ریاکاری
- ریاستخواهی
- با دین در کمین دنیا بودن
- کسی که از عدل سخن بگوید و جز آن عمل کند
- مجادله و ستیزه و دشمنی ورزیدن با مردم
- خشم
- حسدورزیدن
- تعصّبورزی
- کبرورزیدن
- خودبزرگبینی
- دنیادوستی و آزمندی به آن
- طمع
- باب کمخردی(خرق)
- بداخلاقی
- سفاهت
- نمایۀ آیات
- نمایۀ روایات
- نمایۀ اشعار
- الفهرست
- جلد چهارم
- اشاره
- فهرست مطالب
- اشاره
- بدزبانی
- کسی که از شرّش میترسند
- ستمکاری
- فخر و کبر
- سختدلی
- بیدادگری
- پیروی هوس
- فریفتن،خیانت و نیرنگ
- دروغ
- دوزبانی
- قهر و جدائی
- گسستن پیوند خویشاوندی و قطع رحم
- نافرمانی از پدر و مادر
- بیزاری جستن از نسب
- دربارۀ کسی که مسلمانان را آزار داده،خوارشان میکند
- دربارۀ کسی که عیب و لغزش مؤمنان را میجوید
- سرزنش کردن
- غیبت کردن و بهتان گفتن
- سخن گفتن به زیان مؤمن
- شماتت کردن(شادی بدخواهانه)
- دشنام گفتن
- تهمتزدن و بدگمانی
- دربارۀ کسی که خیرخواه برادر مؤمنش نیست
- انجامندادن وعده
- دربارۀ کسی که از برادر مؤمنش پردهپوشی میکند
- دربارۀ کسی که برادرش از او یاری میخواهد و او یاریاش نمیکند
- دربارۀ کسی که چیزهای خودش یا دیگران را از مؤمن بازمیدارد
- دربارۀ کسی که مؤمنی را میترساند
- باب سخنچینی
- باب فاشکردن
- باب آنکس که آفریده را فرمان برد به نافرمانی آفریدگار
- باب کیفرهای شتابناک گناهان
- باب همنشینی با گنهکاران
- باب اقسام مردم
- باب کفر
- باب اقسام کفر
- باب ستونهای کفر و شعبههای آن
- باب صفت دورویی و دورو
- باب شرک
- باب تردید
- باب گمراهی
- باب ناتوان در دین
- باب کسانی که کارشان موقوف به فرمان خداست
- باب اصحاب اعراف
- باب در بیان اقسام مخالفان و قدریّه و خوارج و مرجئه و اهالی شهرها
- باب دلجوئیشدگان
- باب در بیان اشتراک دورویان و گمراهان و شیطان در دعوت الهی
- باب در بیان گفتار خدای برتر «و بعضی از مردم خدا را بر یک حال میپرستند»
- باب کمتر چیزی که بنده به وسیله آن مؤمن یا کافر یا گمراه شود
- باب
- باب پایداری ایمان و اینکه آیا رواست خدا ایمان را از کسی بگیرد؟
- باب صاحبان ایمان عاریتی
- باب در نشانۀ عاریتدار
- باب فراموشی دل
- باب در تیرگی دل آدم دورو،گرچه زبانآور باشد و روشنی دل مؤمن،گرچه کوتاهزبان باشد
- باب در دگرگونی حالات دل
- باب بداندیشی(وسوسه)و حدیث نفس
- باب اعتراف به گناهان و پشیمانی از آنها
- باب نهان داشتن گناهان
- باب کسی که آهنگ کار نیک یا کار بد کند
- باب توبه
- باب آمرزشخواهی از گناه
- باب در بیان آنچه خدای عزّتمند هنگام توبه آدم علیه السّلام به او بخشید
- باب گناهان کوچک
- باب در اینکه گناهان سه قسماند
- باب شتاب در کیفر گناه
- باب در تفسیر گناهان
- باب نادر
- باب نادر دیگر
- خداوند به وسیلۀ عامل بلا را از غیرعامل رفع میکند
- ترکگناه آسانتر از جستوجوی توبه است
- استدراج
- حسابرسی عمل
- دربارۀ کسی که از مردم عیبجویی میکند
- مسلمان برای آنچه در جاهلیت کرده،گرفتار نمیشود
- همانا کفر با توبه،عمل را باطل نمیکند
- معافشدگان از بلا
- آنچه از امّت برداشته شده است
- باب«همانا هیچ گناهی با وجود ایمان زیان نمیرساند و هیچ نیکیای با وجود کفر سود ندارد»
- کتاب دعا بابی دربارۀ فضیلت دعا و تشویق کردن و برانگیختن دیگران بر آن
- اشاره
- بابی دربارۀ اینکه دعا،سلاح مؤمن است
- بابی دربارۀ اینکه دعا،بلا و قضا را باز میگرداند
- بابی دربارۀ اینکه دعا،درمان هر دردی است
- دربارۀ اینکه هرکه دعا کند برآورده گردد
- بابی دربارۀ الهامشدن دعا بر دل مؤمن
- بابی دربارۀ باورداشتن برآورده شدن دعا
- بابی دربارۀ رویآوردن به دعا
- بابی دربارۀ پافشاری نمودن در دعا و انتظار کشیدن برای برآورده شدن دعا
- بابی دربارۀ نامبردن و برشمردن درخواست در دعا
- بابی دربارۀ نهانداشتن دعا
- بابی[دربارۀ]زمانها و حالتهایی که امید برآورده شدن دعا در آنها میرود
- بابی دربارۀ آرزومندی،و بیمناکی،و نالهگری،و از همه گسستگی و به خدا پیوستگی،و زاری نمودن و پناهندگی به خدا و خواهش نمودن از خدا
- بابی دربارۀ گریه
- بابی دربارۀ ستایش نمودن پیش از دعا
- بابی دربارۀ گردهمایی برای دعا کردن
- بابی دربارۀ گسترده نمودن دعا بر همگان
- بابی دربارۀ آنکس که برآورده شدن دعایش واپس افتد
- بابی دربارۀ صلوات فرستادن بر محمّد صلّی اللّه علیه و اله و سلّم و خاندانش علیهم السّلام
- بابی دربارۀ آنچه از ذکر و یاد خدای عزّتمند و شکوهمند در هر مجلسی واجب است
- بابی دربارۀ بسیار یاد نمودن خدای عزّتمند و شکوهمند
- بابی دربارۀ اینکه صاعقه ذکرگو را در نرسد
- بابی دربارۀ به ذکر خدای عزّتمند و شکوهمند پرداختن
- بابی دربارۀ یاد نمودن پنهانی خدای عزّتمند و شکوهمند
- بابی دربارۀ یادنمودن خدای عزّتمند و شکوهمند در میان غفلتمندان
- بابی دربارۀ ستودن و به بزرگی یاد نمودن
- بابی دربارۀ آمرزشخواهی
- باب سبحان اللّه گفتن و لا إله إلاّ اللّه گفتن و اللّه أکبر گفتن
- بابی دربارۀ دعانمودن برای برادران دینی در پشتسر آنان
- بابی دربارۀ آنکس که دعایش پذیرفته آید
- بابی دربارۀ آنکس که دعایش به اجابت نرسد و پذیرفته نیاید
- بابی دربارۀ نفرین نمودن دشمن
- بابی دربارۀ نفرین کردن یکدیگر
- بابی دربارۀ آنچه که خدای فرازمند خویشتن را به آن به بزرگی یاد کند
- بابی دربارۀ آنکس که«لا اله الاّ اللّه»گوید
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«لا إله إلاّ اللّه و اللّه أکبر»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«لا إله إلاّ اللّه وحده وحده وحده»
- بابی دربارۀ آنکس که دهبار بگوید:«لا إله إلاّ اللّه وحده لا شریک له»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:
- بابی دربارۀ آنکس که هر روز ده بار بگوید:
- بابی دربارۀ آنکس که ده بار بگوید:«یا اللّه یا اللّه...»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«لا إله إلاّ اللّه حقّا حقّا»
- بابی دربارۀ آنکس که«یا ربّ یا ربّ»گوید
- بابی دربارۀ آنکس که پاکدلانه بگوید:«لا اله الاّ اللّه»
- بابی دربارۀ آنکس که گوید:«ما شاء اللّه و لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه»
- بابی دربارۀ آنکس که بگوید:«أستغفر اللّه الّذی لا إله إلاّ هو الحیّ القیّوم ذو الجلال و الإکرام و أتوب إلیه»
- باب سخن در صبحگاهان و شامگاهان
- دعا هنگام خواب و بیداری
- دعا هنگام بیرون رفتن از منزل
- دعای پس از نمازها
- دعا برای روزی
- دعا برای ناراحتی و نگرانی و اندوه و ترس
- دعا برای دردها و بیماریها
- حرز و تعویذ
- دعا هنگام خواندن قرآن
- دعا برای حفظ قرآن
- دعاهای کوتاه برای همۀ خواستههای دنیا و آخرت
- کتاب فضیلت قرآن
- اشاره
- فضیلت حامل قرآن
- دربارۀ کسی که با مشقّت قرآن میآموزد
- دربارۀ کسی که قرآن را حفظ کرده،سپس آن را فراموش کرده است
- دربارۀ خواندن قرآن
- دربارۀ خانههایی که در آنها قرآن خوانده میشود
- ثواب قرآن خواندن
- خواندن قرآن از روی مصحف
- دربارۀ ترتیلخوانی قرآن با صدای خوب
- دربارۀ کسی که هنگام تلاوت قرآن خود را به غش میزند
- زمانی که قرآن در آن خوانده شود و به پایان برسد
- قرآن چنانچه نازل شده است،بالا میرود
- فضل قرآن
- باب نوادر
- کتاب معاشرت[آداب اجتماعی] باب معاشرت واجب
- اشاره
- نیکو معاشرت بودن
- دربارۀ کسی که دوستی و همنشینی با او واجب است
- دربارۀ کسی که همنشینی و دوستی با او ناپسند است
- دوستی و مهرورزی با مردم
- اظهار دوستی به برادر
- دربارۀ سلام کردن
- دربارۀ کسی که واجب است آغاز به سلام کند
- دربارۀ اینکه وقتی یک نفر از گروه سلام میکند،کفایت میکند و وقتی یک نفر از جمع نیز جواب سلام داد،همان کفایت میکند
- سلام کردن به زنها
- دربارۀ سلام بر اهل سایر ادیان
- نامهنویسی به اهل ذمّه
- دربارۀ چشمپوشی
- باب نادر
- عطسه و جواب آن
- واجب بودن بزرگداشت مسلمان سالخورده
- دربارۀ گرامی شمردن شخص کریم
- دربارۀ حقّ کسی که داخل خانه میشود
- همنشینی به امانتداری است
- دربارۀ صحبت درگوشی
- دربارۀ نشستن
- دربارۀ تکیهزدن و بر دست تکیهدادن
- باب شوخی و خنده
- دربارۀ حقّهمسایگی
- دربارۀ مرز همسایگی
- دربارۀ نیکوهمراهی و حقّهمسفر
- دربارۀ نامهنگاری به همدیگر
- باب نوادر
- باب
- دربارۀ نهی از سوزاندن کاغذهای نوشتهشده
- نمایۀ آیات
- نمایۀ روایات
- الفهرست
- کتاب الدّعاء
- کتاب فضل القرآن
- کتاب العشرة
ترجمه اصول کافی
مشخصات کتاب
سرشناسه : کلینی، محمد بن یعقوب، - 329ق.
عنوان قراردادی : الکافی .اصول . فارسی - عربی
عنوان و نام پدیدآور : ترجمه اصول کافی/ تالیف محمد کلینی؛ ترجمه صادق حسن زاده.
مشخصات نشر : تهران: قائم آل محمد، 1385.
مشخصات ظاهری : 4ج.
شابک : 170000 ریال: دوره، چاپ دوم 964-8911-10-X : ؛ 210000 ریال (دوره، چاپ سوم) ؛ ج.1، چاپ دوم 964-8911-06-1: ؛ ج.2، چاپ دوم: 964-8911-07-X ؛ ج.3، چاپ دوم 964-8911-08-8: ؛ ج.4، چاپ دوم : 964-8911-09-6
وضعیت فهرست نویسی : برونسپاری
یادداشت : فارسی- عربی.
یادداشت : کتاب حاضر در سالهای مختلف توسط مترجمین و ناشرین متفاوت ترجمه و منتشرشده است.
یادداشت : چاپ دوم.
یادداشت : ج.1 (چاپ سوم: 1386) (دوم ناشر).
یادداشت : ج. 1 - 4 (چاپ سوم: 1386).
یادداشت : عنوان روی جلد: ترجمه و متن کامل اصول کافی.
عنوان روی جلد : ترجمه و متن کامل اصول کافی.
موضوع : احادیث شیعه -- قرن 4ق.
شناسه افزوده : حسن زاده، صادق، مترجم
رده بندی کنگره : BP129 /ک8ک22041 1385 الف
رده بندی دیویی : 297/212
شماره کتابشناسی ملی : 1169953
ص :1